Home / Medical Service / Illness / ภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศ [1]
ภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศ พบได้บ่อยในผู้ชายอายุเกิน 40 ปีขึ้นไป และยิ่งพบมากขึ้นเรื่อย ๆ ตามอายุและโรคประจำตัวที่มี โดยปัญหาดังกล่าวจะส่งผลเสียต่ออารมณ์ จิตใจ และคุณภาพชีวิต แต่อย่างไรก็ตามภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศนี้สามารถรักษาและฟื้นฟูได้
สำหรับสาเหตุของภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศนั้น ในอดีตคนส่วนใหญ่มักคิดว่าเกิดจากสาเหตุทางด้านจิตใจมากกว่าทางด้านร่างกาย แต่ในปัจจุบันพบว่ากว่า 80 % นั้นเกิดจากสาเหตุทางด้านร่างกายมากกว่า
โดยสาเหตุที่เกิดขึ้นจากฮอร์โมนแล้วนำไปสู่ภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศคือ การที่มีระดับฮอร์โมนเพศชาย หรือ Testosterone ลดต่ำลง ซึ่งจะมีผลต่อความรู้สึกทางเพศอีกด้วย
ประมาณ 50% ของผู้ชายที่มีโรคเส้นเลือดหัวใจตีบจะมีภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศร่วมด้วย เนื่องจากว่าหลอดเลือดแดงที่ไปเลี้ยงอวัยวะเพศชายจะมีขนาดเล็กกว่าหลอดเลือดแดงที่ไปเลี้ยงหัวใจ จึงมีแนวโน้มที่จะเกิดการอุดตันได้ง่ายกว่า ดังนั้นหากมีภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศ สิ่งที่ต้องระวังต่อไปในอนาคตก็คือ ความเสี่ยงที่จะเกิดโรคเส้นเลือดหัวใจตีบและโรคหลอดเลือดสมอง (stroke) ซึ่งอาจจะเกิดตามมาภายใน 5 ปี
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในผู้ชายที่อายุน้อย แล้วมีภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศที่ไม่ทราบสาเหตุ จะมีความเสี่ยงต่อการที่จะเกิดโรคหัวใจและหลอดเลือดได้สูงถึง 50 เท่า เมื่อเทียบกับคนอายุช่วงเดียวกันที่ไม่มีปัญหาเรื่องหย่อนสมรรถภาพทางเพศ
ดังนั้น จึงต้องเน้นย้ำว่าภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศเป็นสัญญาณเตือนถึงโรคหัวใจและหลอดเลือดที่ซ่อนอยู่ และควรเข้ารับการตรวจวินิจฉัยความเสี่ยงหลอดเลือดอุดตัน และแก้ไขปัญหาเรื่องนี้อย่างจริงจัง เช่น การล้างหลอดเลือดด้วยวิธีการคีเลชั่น (Chelation Therapy)
จากการวิเคราะห์งานวิจัย 14 ชิ้นที่ครอบคลุมคนไข้มากกว่า 90,000 รายที่มีปัญหาหย่อนสมรรถภาพทางเพศ พบว่าในผู้ชายเหล่านี้มีปัญหาทางด้านโรคหัวใจและหลอดเลือดเพิ่มขึ้น 44 % มีปัญหากล้ามเนื้อหัวใจตายจากการขาดเลือดเพิ่มขึ้น 62 % มีปัญหาโรคหลอดเลือดสมองเพิ่มขึ้น 39 % และมีความเสี่ยงที่จะเสียชีวิตเพิ่มขึ้น 25% เมื่อเทียบกับคนไข้ที่ไม่มีภาวะดังกล่าว
พบว่าราว 1 ใน 4 ของคนไข้ที่มีภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศนั้นเกิดจากผลข้างเคียงของการใช้ยา โดยพบว่ายา 8 ใน 12 รายการที่ใช้กันบ่อยในอเมริกา ทำให้เกิดหย่อนสมรรถภาพทางเพศได้
ยาที่สร้างปัญหาดังกล่าวได้แก่ ยาที่ใช้รักษาโรคซึมเศร้า ยารักษาโรคกระเพาะ (cimetidine) ยารักษาเชื้อรา (ketoconazole) ยาขับปัสสาวะ (spironolactone, thiazide) ยาที่ไป block ระบบประสาทซิมพาเทติก เช่น methyldopa, clonidine, guanethidine และยาลดความดันบางอย่าง (ยาในกลุ่ม ACE inhibitors และ calcium channel blockers ไม่ค่อยมีผลกระทบ กลุ่ม beta-blockers มีผลกระทบเพียงเล็กน้อย ส่วน alpha-blockers กลับช่วยให้ภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศดีขึ้น
คนไข้มะเร็งต่อมลูกหมากที่ได้รับการผ่าตัด พบว่า 85% จะมีภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศหลังผ่าตัดตามมา เมื่อเทียบกับกลุ่มที่รักษาด้วยการฉายแสงจะพบเพียง 25%
สำหรับนักปั่นจักรยานก็มีการศึกษาวิจัยเมื่อปี 2020 ทำการศึกษาเปรียบเทียบนักปั่นจักรยาน 3,330 คน กับกลุ่มคนที่ไม่ได้ปั่นจักรยาน 1,524 คน พบว่านักปั่นจักรยานมีความเสี่ยงที่จะเกิดภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศมากกว่า
แม้ว่าสาเหตุส่วนใหญ่ของภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศนั้นจะเกิดจากปัญหาทางด้านร่างกาย แต่ก็มีบางรายที่เกิดจากเรื่องของจิตใจเช่นกัน โดยเฉพาะในผู้ชายอายุน้อย และถึงแม้จะมีสาหตุทางด้านร่างกาย แต่ก็มักจะมีผลกระทบทางด้านจิตใจตามมาเช่นกัน
ข้อมูลจากประวัติที่บ่งชี้ว่าสาเหตุน่าจะมาจากทางด้านจิตใจ อย่างเช่นการเกิดภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศซึ่งสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญในชีวิต หรือการที่มีอวัยวะเพศแข็งตัวเป็นปกติในขณะที่ช่วยตัวเอง หรืออวัยวะเพศแข็งตัวในตอนตื่นนอนเช้าหรือในระหว่างวัน
ดังนั้น การวิเคราะห์สาเหตุว่าเป็นสาเหตุจากร่างกาย หรือสาเหตุจากจิตใจ จะเป็นประโยชน์ต่อการวางแผนการรักษาที่ถูกต้องและตรงจุด ซึ่งแพทย์จำเป็นต้องอาศัยการตรวจเลือด เพื่อเช็คจำนวนเม็ดเลือด (CBC) ดูการทำงานของตับและไต ระดับไขมันในเลือด ระดับน้ำตาลในเลือด รวมทั้งระดับฮอร์โมนเพศชาย Testosterone ร่วมกับการซักประวัติเพิ่มเติม เช่น เริ่มมีสัญญาณความผิดปกติตั้งแต่ตอนไหน ปัญหาเริ่มขึ้นในช่วงเวลาใด ความสัมพันธ์ระหว่างคู่สมรสเป็นอย่างไร เป็นไปด้วยดีหรือไม่อย่างไร ซึ่งข้อมูลต่าง ๆ เหล่านี้ก็จะสามารถบ่งชี้ได้ว่าปัญหานี้เกิดจากสาเหตุใดกันแน่ ซึ่งเมื่อทราบถึงสาเหตุของการเกิดปัญหาแล้วก็จะได้วางแผนการรักษาและฟื้นฟูปัญหานั้นได้อย่างถูกต้องและตรงจุด เพื่อให้เจอทางออกของปัญหาและคืนความสุขให้กับผู้ป่วยและคู่สมรสได้อย่างดีที่สุด
